Espacio fílmico y espacio arquitectónico: análisis de tres ejemplos de la Nouvelle Vague

Resumo

A forma de achegarse ao espazo é un terna que reúne o traballo de cineastas e arquitectos. Os cineastas usan o espazo arquitectónico para recrear, na mente do espectador, un novo espazo: o espazo fílmico. Este traballo pretende expoñer as particularidades deste espazo no cine da nouvelle vague. Con este fin, fíxose unha análise detallada de tres películas de tres cineastas clave deste movemento que reflicten a relevancia do espazo fílmico na súa obra: O desprezo Oean-Luc Godard, 1963), O amigo do meu amigo (Éric Rohmer, 1987) e O ano pasado en Manenbad (Alain Resnais, 1961). A identidade das películas seleccionadas está intimamente ligada á súa forma de traducir un espazo arquitectónico a un espazo fílmico.

The way to approach the space is a theme that brings together the work of filrnrnakers and architects. The architectural space is used by the filrnrnakers to recreate, in the viewer’s mind, a new space: the filmic space. This work aims to expose the particularities of this space in the nouvelle vague cinema. For this, a detailed analysis of truee films by truee key filrnrnakers of this movement has been made, reflecting the relevance of the filmic space in their work: Contempt Oean-Luc Godard, 1963), Bf!Yfnends and Girlfriends (Éric Rohmer, 1987 ) and Last year in Manenbad (Alain Resnais, 1961). The identity of the selected films is closely linked to their way of translating an architectural space into a filmic space.

Palabras chave

Espacio fílmico, Nouvelle Vague, Jean-Luc Godard, Éric Rohmer, Alain Resnais.